«Η νεολαία δεν θέλει διαχειριστές. Θέλει αρωγούς και συμπαραστάτες που θα την βοηθήσουν στα προβλήματα που αντιμετωπίζει, θα αφουγκραστούν τις ανησυχίες τους, θα της δώσουν κίνητρα και θα την εμπνεύσουν στο να χαράξει το μέλλον και να υλοποιήσει το όραμα της για την ίδια αλλά και την πόλη που ζουν» λέει.
Έχει αξία να διερευνήσουμε τελικά αν η αυτοδιοίκηση στην Ελλάδα έχει χώρο για τους νέους με συγκεκριμένα προσόντα και αν τελικά οι ίδιοι οι νέοι έχουν λόγους να ασχολούνται με τα κοινά. «Η κουλτούρα των 30ρηδων ταιριάζει σε αυτό το «concept». Είμαστε η γενιά που μπήκε στην αγορά εργασίας το 2010, κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες και ανδρωθήκαμε επαγγελματικά σε μια περίοδο που απαιτούσε ανθρώπους να βρίσκουν άμεσες και εφαρμόσιμες λύσεις, όχι μόνο για το σήμερα αλλά και για το αύριο. Οπότε σίγουρα ναι, η αυτοδιοίκησή είναι έτοιμη να μας υποδεχτεί και εμείς είμαστε έτοιμοι να βοηθήσουμε τις τοπικές κοινωνίες» μας δηλώνει.
Όμως η κοινωνία είναι έτοιμη να υποδεχθεί νέα μυαλά στους κόλπους της; «Σίγουρα είναι έτοιμη και το βλέπω αυτό καθημερινά. Αυτό που διαπιστώνω διαρκώς είναι πως οι πολίτες σε μεγάλο βαθμό έχουν πάψει να ψηφίζουν με κομματικά κριτήρια στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Εάν αναλογιστεί κανείς την εικόνα της αυτοδιοίκησης πριν 15-20 χρόνια , θα αντιληφθεί τη διαφορά.
Μπορεί να μην είναι ορατή με εμφατικό τρόπο, αλλά η αλλαγή είναι μεγάλη. Βέβαια οι δήμοι δεν έχουν ενισχυθεί όσο θα έπρεπε, αλλά σίγουρα το επίπεδο τους έχει βελτιωθεί. Συνήθως οι δημότες απευθύνονται σε εμάς, τους συμβούλους για προβλήματα καθημερινότητας και στις περισσότερες περιπτώσεις βρίσκουμε λύση σχετικά άμεσα. Αν και αυτό αποτελεί ένα θετικό της αυτοδιοίκησης δεν πρέπει να αποτελεί αυτοσκοπό.
Τα προβλήματα της καθημερινότητας θα πρέπει να μην αποτελούν το μείζον ζητούμενο. Θα πρέπει να επιλύνονται με μόνιμες λύσεις που στηρίζονται στον σωστό σχεδιασμό και εφαρμογή προγραμμάτων και δράσεων . αποδεσμεύοντας τους δημοτικούς συμβούλους για να στρέψουν τις προσπάθειες τους στον σχεδιασμό και την υλοποίηση προγραμμάτων για την αναβάθμιση και βελτίωση των υποδομών, των προσφερόμενων υπηρεσιών στους δημότες και την γενικότερη αλλαγή της εικόνας των πόλεων» μας είπε ο κ. Αθανασίου.
Το ερώτημα που απασχολεί πολλά νέα παιδιά που είναι δημοτικοί σύμβουλοι ή θέλουν να γίνουν είναι αν και εφόσον θα έχουν ρόλο ή απλά παρουσία. Να τι μας είπε για τον δήμο του: «Είναι ένα κατά γενική ομολογία στενάχωρο γεγονός και παράπονο της πλειοψηφίας των δημοτικών συμβούλων. Θα έλεγα πως αυτό οφείλεται στην αυτοδιοικητική κουλτούρα του κάθε δήμου.
Δυστυχώς αν και η διοίκηση του Δήμου στην Ηλιούπολη είναι νέα και με δύναμη μόλις 7 δημοτικών συμβούλων, δεν έχει «ανοικτές κεραίες». Προσωπικά, έχω κάνει αρκετές προτάσεις, ερωτήσεις και παρεμβάσεις για ζητήματα που αφορούν κυρίως την ψηφιακή διακυβέρνηση και την παιδεία, ωστόσο με λύπη μου βλέπω πως η διοίκηση δεν έχει ενδιαφερθεί.
Είμαι ξεκάθαρα υπέρ των συνεργασιών, ειδικά σε τοπικό επίπεδο, αλλά βλέπω με λύπη πως στην Ηλιούπολη δεν υπάρχει πρόθεση από τη διοίκηση για έκφραση και στήριξη ρηξικέλευθων προτάσεων συναίνεσης και συνεργασίας.
Μου δώσατε και μια ωραία πάσα, με την αναφορά σας σε «διακοσμητική παρουσία». Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός, ότι πριν λίγες ημέρες η διοίκηση του Δήμου αγνόησε την άποψη και την κρίση του δημοτικού συμβούλιου και επέλεξε την ολιγομελή οικονομική επιτροπή για να αποφασίσει με μόλις πέντε ψήφους για το ζήτημα της αναβάθμισης του οδοφωτισμού της πόλης, ύψους πλέον των 9 εκατ. ευρώ.
Όταν λοιπόν περιφρονείται το ανώτατο συλλογικό όργανο του Δήμου για ένα τόσο σπουδαίο ζήτημα, δεν υπάρχει έδαφος για συναινέσεις και συνεργασίες μεταξύ διοίκησης και αντιπολίτευσης και προφανώς οι αιρετοί νιώθουν παραγκωνισμένοι». Παραγκωνισμένοι μεν αλλά τα προβλήματα για παράδειγμα των βανδαλισμών που παρατηρούνται σε δημόσιους χώρους πολλών δήμων πρέπει να απασχολεί τους πάντες κατά την άποψη μας: «Δεν αποτελούμε εξαίρεση στον κανόνα και δεν είναι ένα θέμα το οποίο προσφέρεται για αντιπολίτευση, μας λέει. « Όλοι γινόμαστε δέκτες παραπόνων για τέτοια φαινόμενα από πολίτες.
φωτο αρχείου
Τα βλέπουμε και με τα μάτια μας. Φυσικά, ο Δήμος δεν μπορεί να είναι αστυνομικός, ούτε να τρέχει πίσω από όσους βανδαλίζουν. Το πρόβλημα εντοπίζεται στην έλλειψη μιας οργανωμένης τοπικής πολιτικής για την φύλαξη και την ασφάλεια.
Μιας κατάλληλης στρατηγικής καταπολέμησης τέτοιων φαινομένων που θα είναι πολυεπίπεδη: αφενός να αντιμετωπίζει το πρόβλημα στη ρίζα του με ενημέρωση στα σχολεία, δράσεις και πρωτοβουλίες κινητοποίησης των κατοίκων και αφετέρου να λαμβάνονται τα κατάλληλα μέτρα και να προχωρά σε συνεργασία με τις αρμόδιες αρχές για την καλύτερη και αποτελεσματικότερη επιτήρηση και προστασία της πόλης.
Λύσεις υπάρχουν, αρκεί να υπάρχουν ανοικτά μυαλά και θέληση» παραδέχεται και άπαντες ως πολίτες ανυπομονούμε να δούμε αποτελέσματα. Η Ηλιούπολη είναι ένας δήμος που έχει τις δυνατότητες να αναπτυχθεί και λόγω θέσης αλλά και διαθέσιμου χώρου. Ρωτήσαμε λοιπόν ποια μεγάλα έργα σχεδιάζονται ή υλοποιούνται από την δημοτική αρχή, που φυσικά αφορούν τους πολίτες όλους του δήμου και όχι μόνο τους ψηφοφόρους της παράταξης που διοικεί: «Δυστυχώς για την Ηλιούπολη, μεγάλα έργα και σημερινή διοίκηση του Δήμου είναι λέξεις αντώνυμες. Αν και ανήκω σε παράταξη της αντιπολίτευσης, μακάρι να ήμουν σε θέση να σας αναφέρω μια εκτενή λίστα μεγάλων έργων που υλοποίησε η σημερινή διοίκηση του Δήμου.
Η διοίκηση του Δήμου έχει αρκεστεί απλά σε ένα επικοινωνιακό κρεσέντο, ολοκληρώνοντας έργα του προηγούμενου Δημάρχου. Η πανδημία αποτέλεσε το άλλοθι για καθυστερήσεις και απραξία, αντί να αποτελέσει την ευκαιρία για να γίνουν τα κατάλληλα έργα για την αναβάθμιση της πόλης. Οι προτάσεις που υποβλήθηκαν τόσο στα πλαίσια του προγράμματος «Αντ. Τρίτσης» όσο και σε άλλα χρηματοδοτούμενα προγράμματα, δεν έχουν κανέναν αναπτυξιακό χαρακτήρα, παρά μόνο μια «διαχειριστική» λογική.
Δεν γίνεται την ώρα που στη «γειτονιά» μας ετοιμάζονται μια από τις μεγαλύτερες επενδύσεις στην Ευρώπη το Ελληνικό αλλά και το κυβερνητικό πάρκο, η διοίκηση να μένει με σταυρωμένα τα χέρια. Η πόλη έχει τεράστια προβλήματα που πρέπει να λυθούν άμεσα για να μην υποβαθμιστεί: Να λυθεί το ζήτημα της περιφερειακής του Υμηττού που διχοτομεί την πόλη, να απομακρυνθεί επιτέλους το ΚΥΤ και να φορτωθεί ο Δήμος μας ένα διαδημοτικό κοιμητήριο στους πρόποδες του Υμηττού.
Η Ηλιούπολη μας κινδυνεύει να γίνει η πίσω αυλή της επένδυσης του Ελληνικού. Η δημοτική αρχή δεν περνάει την βάση στις εξετάσεις που δίνει στον τομέα των έργων και την αναβάθμιση των υποδομών της πόλης. Παρά τις βαρύγδουπες προεκλογικές εξαγγελίες της, επιδεικνύει ελάχιστο έργο και προφανώς στοχεύει να κόψει μερικές κορδέλες λίγο πριν τις εκλογές του 2023 και να ζητήσει την επανεκλογή» δηλώνει ο κ. Αθανασίου και θέλοντας να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι τον ρωτάμε για το ρέμα της πικροδάφνης, τα αντιπλημμυρικά και γενικότερα για θέματα περιβάλλοντος. «Προσωπικά αισθάνομαι πολύ τυχερός που η πόλη μας έχει μια τέτοια όαση πρασίνου μέσα στον αστικό ιστό, αλλά είμαι ταυτόχρονα και προβληματισμένος για τα όσα έγιναν στο ρέμα τα προηγούμενα χρόνια. 
Απίστευτα λάθη διαχείρισης με πολλούς υπαίτιους και τεράστια έλλειψη οράματος και στρατηγικής. Δεν γίνεται να έχεις έναν τέτοιο φυσικό θησαυρό και να τον μπαζώνεις ή να τον βάζεις μέσα σε τσιμέντο. Η επιστήμη της Μηχανικής Περιβάλλοντος έχει προχωρήσει πολύ και μπορεί να δώσει λύσεις φιλικές προς το περιβάλλον, με σεβασμό στο παραρεμάτιο οικοσύστημα αλλά και την αναψυχή των πολιτών.
Παρακολούθησα με ενδιαφέρον τη δημόσια διαβούλευση για την οριοθέτηση του ρέματος και περιμένω τις εξελίξεις. Πρόσφατα διάβασα κάτι πολύ εύστοχο: «Αν ως άνθρωποι δεν χάσουμε τον πόλεμο με το περιβάλλον, χαθήκαμε». Να κάτι που δεν διαβάζουμε συχνά. Να επιθυμούμε στη μάχη με το περιβάλλον να χάσουμε προς όφελος του περιβάλλοντος. Οι νέοι άνθρωποι τελικά πάντα μπορούν να πάνε μια συζήτηση σε ένα άλλο ανεξερεύνητο επίπεδο και εκτός στερεοτύπων ακόμη και στις εκφράσεις που χρησιμοποιούν.
Συμμερίζεστε όμως ο ίδιος τις ανησυχίες της γενιάς του για το επαγγελματικό τους μέλλον αλλά και δράσεις εκεί στην Ηλιούπολη προς ενίσχυση αυτών; «Σε θεσμικό επίπεδο η νεολαία μοιάζει παραγκωνισμένη. Υπάρχει μόνο μια εξαιρετική πρωτοβουλία νέων στην πόλη με την ονομασία «Νεολαία Ηλιούπολης» που τους παρακολουθώ και μου αρέσει η δράση τους.
Είμαι ξεκάθαρα υπέρ της άποψης πως ο δήμος, ως ο πιο κοντινός θεσμός στην κοινωνία, πρέπει να δίνει κίνητρα στους νέους. Ο Δήμος θα μπορούσε να διοργάνωνε πρωτοποριακές δράσεις. Για παράδειγμα , θα μπορούσε κάθε καλοκαίρι να διοργανώνεται ένα μεγάλο συνέδριο για τον επαγγελματικό προσανατολισμό για όλους τους μαθητές των λυκείων της πόλης και όχι μόνο.
Με ειδικούς, με επιστήμονες, με διδάσκοντες , με διαδικασίες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν πραγματικά τους νέους στο να τους ενημερώσουν και να τους βοηθήσουν να κάνουν την καταλληλότερη επιλογή για το μέλλον τους. Δυστυχώς, έχουμε αρκεστεί σε μια «διαχείριση μιζέριας» αν μου επιτρέπετε την έκφραση. Σε μια απλή διαχείριση της παιδείας και των σχολείων απλά «για να βγει η σχολική χρονιά». 
Η νεολαία δεν θέλει διαχειριστές. Θέλει αρωγούς και συμπαραστάτες που θα την βοηθήσουν στα προβλήματα που αντιμετωπίζει, θα αφουγκραστούν τις ανησυχίες τους, θα της δώσουν κίνητρα και θα την εμπνεύσουν στο να χαράξει το μέλλον και να υλοποιήσει το όραμα της για την ίδια αλλά και την πόλη που ζουν» υποστηρίζει.
Καλά όλα αυτά συμπληρώνουμε, αλλά η θεωρία από την πράξη απέχουν. «Να σηκωθούν οι νέοι από τα café» ήταν το κεντρικό προεκλογικό μου μότο στην ψηφιακή καμπάνια που έτρεξα. Δυστυχώς έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για να τα καταφέρουμε. Έχω προτείνει την ανασύσταση του θεσμού του τοπικού συμβουλίου νέων, έστω σε άτυπο επίπεδο. Ως ένα άτομο που δεν απέχω και πάρα πολύ από τις μικρές ηλικίες θεωρώ ότι είναι σημαντικό να ακούμε τι λένε οι «πιτσιρικάδες». Εγώ εκνευριζόμουν όταν δεν μπορούσαν να ακουστούν οι απόψεις μου για την πόλη.
Καταλαβαίνω τους νέους και ελπίζω ο Δήμαρχος να κάνει την πρόταση μου πράξη» δηλώνει. Θα έμπαινε ως καλεσμένος στα σπίτια των δημοτών για να διαπιστώσει προσωπικά την κατάσταση που επικρατεί και να μάθει τα προβλήματα; «Νομίζω πως αυτή είναι η πεμπτουσία της αυτοδιοίκησης. Η γειτονιά είναι ο πυρήνας της δράσης μας και των σκοπών μας.
Η βελτίωση της, η αναβάθμιση της, η επαφή με τους πολίτες. Ξέρετε, μου έχει τύχει πάρα πολλές φορές κάτοικοι της περιοχής να ξέρουν τα προβλήματα καλύτερα από εμάς που ασχολούμαστε με την τοπική πολιτική και μάλιστα να προτείνουν λύσεις που εμείς ούτε καν θα σκεφτόμασταν. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να ακούγεται η φωνή τους. Αποτελεί για μένα διαρκή επιδίωξη να είμαι όσο το δυνατόν πλησιέστερα στις γειτονιές και να ακούω τις απόψεις και προβλήματα του απλού δημότη» υποστηρίζει.
