Το ερώτημα αν το «αντεργατικό» νομοσχέδιο Χατζηδάκη αποτελεί προαπαιτούμενο για την εκταμίευση χρημάτων από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης προς την Ελλάδα, απευθύνει το ΚΚΕ προς την Κομισιόν.
Σε ερώτηση των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ Κώστα Παπαδάκη και Λευτέρη Νικολάου-Αλαβάνου τίθεται τρία ερωτήματα στα οποία καλείται η Κομισιόν να απαντήσει:
«Πώς τοποθετείται η Επιτροπή στο γεγονός ότι:
– Με τις προβλέψεις του εν λόγω νομοσχεδίου διαπιστωμένα αποδεικνύεται ότι οι Οδηγίες της ΕΕ (όπως οι 2003/88 και 2019/1158) οδηγούν στη γενίκευση του απλήρωτου χρόνου εργασίας, στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, στη διάλυση των Συλλογικών Συμβάσεων, στο χτύπημα στη συνδικαλιστική δράση και το δικαίωμα στην απεργία των εργαζομένων;
– Οι παραπάνω αντεργατικές ανατροπές, που επιβάλλουν οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα και στα άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ, αποτελούν όρους των «εθνικών σχεδίων ανάκαμψης», ως προαπαιτούμενα της εκταμίευσης των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης για τη στήριξη των επενδύσεων και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, καθώς και εφαρμογή των συστάσεων του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου και των εκθέσεων ενισχυμένης εποπτείας;
– Η διάλυση της Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) και η άρση κάθε στοιχειώδους κρατικής ευθύνης με περαιτέρω υποβάθμιση των ελεγκτικών μηχανισμών αποτελούν ευρωενωσιακές κατευθύνσεις στο πλαίσιο της λεγόμενης Ευρωπαϊκής Αρχής Εργασίας και απογειώνουν την εργοδοτική ασυδοσία και τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς σε βάρος των εργαζομένων;».
Στην ερώτηση του ΚΚΕ τονίζεται επίσης ότι «το αντεργατικό νομοσχέδιο που παρουσίασε η κυβέρνηση της ΝΔ προκαλεί τη δικαιολογημένη οργή και πολύμορφες αγωνιστικές κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης, που απαιτεί την απόσυρσή του. Οι αντεργατικές ρυθμίσεις του, που δίκαια χαρακτηρίστηκαν «ανατροπές του αιώνα», γυρίζουν τη ζωή και τα δικαιώματα των εργαζομένων δεκαετίες πίσω κατ’ απαίτηση της μεγάλης εργοδοσίας.
»Πυρήνας του νομοσχεδίου είναι η κατάργηση του 8ωρου και η εκτόξευση της απλήρωτης εργασίας, με εργαλείο τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας», που θα επιβάλλεται με ατομικές «συμφωνίες», προϊόν των εργοδοτικών απειλών και εκβιασμών. Καθιέρωση περισσότερων και πιο φθηνών υπερωριών, κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Κατάργηση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας και υποβάθμισή του σε δήθεν «ανεξάρτητη αρχή», με απόσυρση κάθε κρατικής ευθύνης. Ακύρωση στην πράξη του απεργιακού δικαιώματος με επιβολή ασφυκτικών όρων και διώξεων. Σοβαρά πλήγματα στο συνδικαλιστικό κίνημα και στην αγωνιστική συνδικαλιστική δράση.
»Το νομοσχέδιο κορυφώνει την αντεργατική λαίλαπα που εξαπολύθηκε από τις διαδοχικές κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ – ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ στα πλαίσια των «μνημονίων» που συνυπέγραψαν με την «τρόικα» – ΕΕ και ΔΝΤ.
»Με βάση την Οδηγία 2003/88 η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αναγνωρίζει το 8ωρο σαν ανώτατο όριο της εργάσιμης ημέρας. Η ΕΕ είναι η πρώτη που νομοθέτησε τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας», δίνοντας το «ελεύθερο» στις κυβερνήσεις για την κατάργηση του ημερήσιου σταθερού χρόνου εργασίας. Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι η γενίκευση του απλήρωτου χρόνου δουλειάς, αφού ο εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας μπορεί να υπολογίζεται σαν μέσος όρος στη διάρκεια 6 ακόμη και 12 μηνών, επιτρέποντας έτσι δουλειά μέχρι και 13 ώρες την ημέρα ακόμη και 78 ώρες την εβδομάδα, χωρίς πληρωμή υπερωριών.
»Αξιοποιώντας τη νομοθεσία της ΕΕ, η κυβέρνηση επικαλείται ότι το αντεργατικό νομοσχέδιό της εφαρμόζει το πλαίσιο των Οδηγιών της ΕΕ και «τις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές», με βάση τις οποίες στο 54% των επιχειρήσεων στην ΕΕ η κατάργηση του 8ωρου και η απλήρωτη εργασία αποτελούν ήδη πραγματικότητα.
»Η επίκληση από τη μεριά του υπουργού των Οδηγιών της ΕΕ και όσων υπέγραψαν οι κυβερνήσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ τα προηγούμενα χρόνια δεν αθωώνει την κυβέρνηση, ούτε τον βαθιά αντεργατικό χαρακτήρα του νομοσχεδίου. Αντίθετα, πιστοποιεί ότι αυτή η επίθεση εξελίσσεται σχεδιασμένα, με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ και την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων την οποία έρχεται να απογειώσει η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ.
»Επιβεβαιώνει ότι η επίθεση στα εργατικά δικαιώματα αποτελεί υλοποίηση των απαιτήσεων των επιχειρηματικών ομίλων από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών της για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, προαπαιτούμενο για την έγκριση των «εθνικών σχεδίων ανάκαμψης» από την Επιτροπή, προκειμένου να απελευθερωθεί ο πακτωλός χρημάτων του Ταμείου Ανάκαμψης που θα διοχετευτεί στους επιχειρηματικούς ομίλους».
